CEM YILMAZ KÜÇÜKKEN SALAKMIŞ(aaaa) :=)

Sabahları kalktığımda aklimin hala yerinde olup olmadığını anlamak
için 2+2, 3+4 gibi toplama işlemleri yapardım. Sonuçlar doğru olunca
da çok sevinirdim.
-Ben çocukken salaktım. Edip Akbayram´ın ismini Edi zannederdim. Yani
o, benim için ´Edi Pakbayram´di.
-Ablama, ´Nasıl olup da koca bir günü canin sıkılmadan evde oturarak
geçiriyorsun?´ demiştim.
´Büyüyünce insanin canı sokakta oynamak istemez ki´ cevabını vermişti.
Uzunca bir sure büyüyüp büyümediğimi anlamak
için kendime, ´Canin sokakta oynamayı istiyor mu?´ diye sormuştum.

-Dedemle parka gittiğimiz bir gün TRT´ciler çekim için oradaydı.Beni
oynarken çektiler. Yayın günü bizim aile, jeneriğinde gözüktüğüm çocuk
programını izlemek için televizyon başına gecti. Kendimi ekranda
görünce,´Beni niye parkta unuttunuuuuz?´ diye gözyaşlarına
boğulmuştum.

-´Geri vites´ kavramım yoktu. Şoför, kolunu koltuğa atıp arkaya doğru
bakınca araba otomatikman geri geri gidiyor zannederdim.

-Benden büyük kuzenlerim dondurmacıların dondurma külahlarının sivri
kısmıyla kulaklarını karıştırdığını söylemişti. İnanmıştım. Hala da
külahların sivri kısımlarını yemem, çöpe atarım.

Babaannem bir gün gelirse sevdiğim dizilerin olmadığı bir gün gelsin
istiyordum.

-Abimle Karaoğlancılık oynardık. O Karaoğlan olurdu, beni de Bizans
askeri yapardı. Sonra evire çevire döverdi. Çok mühim
bir şey yaptığımı sandığım için canim yansa bile hiç sesimi çıkarmazdım.

-Yeşil ve siyah zeytinin ayrı ağaçlarda yetiştiğini sanırdım.
Bulmacalardaki,´Annenin erkek kardeşi´ kısmına dayımın beş harfli
ismini sığdırmaya çalışırdım.

Anaokulunda patates baskısı yapmayı öğrenmiştik. O kadar hoşuma
gitmişti ki, evde duvarlara, masa örtülerine filan basmıştım.Ancak
sanat merakım annemin yeni aldığı beyaz eteğe patatesi yapıştırmamla
son bulmuştu.Hem gönlünü almak hem de el koyduğu patateslerime
kavuşmak için dahiyane bir fikirle öğretmenimin yanına gittim. ´Annem´
yazısını patatese oydurttum. Sevinçle eve gelerek soyundum. Renkli
boyalara batırdığım patatesi vücudumun
her tarafına bastım. Sonra da annemin karsısına gectim. Beni o halde
gorunce ağlamaya başlamıştı.

-Madonna ile Maradona´yı kardeş zannederdim. Kendi kendime, ´Bunların
babası ne şanslı be. Bir çocuğu futbolun kralı,biri müziğin kraliçesi´
derdim.

-Birinden özür dilediğim zaman Allah´ın bana bir özür vereceğini
sanırdım. Sakat olacağımı düşünüp hemen ´dilediğim özrü ´ geri
alırdım.

-Kurban Bayramı´nda toplanan derilerden uçak yapıldığını
sanırdım.Uçakların diş yüzeyinin bu derilerle kaplandığı için Türk
Hava Kurumu´nun topladığını düşünüyordum. Uçak kaçırma filmlerinde
silahla ateş edildiğinde ya da bomba patladığında, ´Ayyy! Deri
delindi!´derdim.

-´Gil´ diye konuşanları fakir zannederdim.
-Annem banyodan çıktıktan sonra babamın söylediği, ´Sıhhatler olsun´
lafını ´Saatler olsun´ diye anlardım. Bunun da, ´Banyoda amma çok
kaldın´
gibi bir şey demek olduğunu sanıp babamın anneme kızdığını düşünürdüm.
Annemin buna karşın niye sadece, Sağol´ dediğini merak ederdim. ´Ne
kibar kadın,derdim.


Cem YılmaZ